Wind Pavillions
Nederland heeft een eeuwenlange relatie met windenergie. Traditionele windmolens waren vroeger noodzakelijk voor de lokale veiligheid en levensstandaard – van het malen van graan en zagen van hout tot het leegpompen van polders. Bovendien werden molenwieken gebruikt voor lokale communicatie. De oude windmolens waren ingebed in een economisch, technologisch en sociaal lokaal systeem. De hedendaagse windturbines zijn daarentegen anonieme torens van staal die volgens menig oog het landschap ontsieren en die geen directe maatschappelijke of economische relatie meer hebben met de lokale gemeenschap. De sociale relatie met onze windenergie is vervreemd.
Noud Sleumer stelt de vraag of wij op basis van onze historische verbinding met windmolens, de huidige windturbines niet opnieuw kunnen inbedden in zowel een technologisch-economische als in een sociaal-cultureel systeem waarmee mensen zich weer persoonlijk en collectief verbonden voelen. Hij gebruikt ons culturele erfgoed in de vorm van traditionele keramieken vazen, borden en kopjes om een nieuw soort windmolen te ontwerpen, die onze huidige relatie met windenergie bevraagt.